بسم الله الرحمن الرحیم
احمدرضا خطیبی
جنگ نرم! اسم با مسمی ای است. هرکی اول بهش نگاه می کنه میگه: وای چه قدر باحاله، چه اسم قشنگی داره اما وقتی واردش می شی این تویی که با لذت خودتو به ذلت می کشی. جنگ نرم حکایت اون بیت حافظه که میگه: «کزاوج سربلندی افتی به خاک پستی».
با یه مثال مسئله رو برا خودم و خودتون جا بندازم. وقتی می خوان یه قورباغه رو بکشن اول مستقیم نمیندازن تو آب جوش چون قورباغه زرنگ تر از این حرف هاست که نفهمه دارن می کشنش و سریع با یه جست از آب جوش می پره بیرون و خودشو نجات می ده. ولی اونایی که واردن اول قورباغه رو می اندازن تو آب ولرم و قورباغه حال می کنه اما آروم آروم شعله رو زیاد می کنن و قورباغه احمق‌تر از این حرفاست که بفهمه دارن می کشنش و آروم آروم با زیاد شدن شعله و داغ شدن آب ،قورباغه غزل خداحافظی رو می خونه و الفاتحه.
حالا ما تو جتگ نرم شبیه اون قورباغه‌ایم، سال 59 به ما حمله ی نظامی شد، جنگ سخت، 8 سال جنگیدیم فقط چون میدونستیم طرفمون کیه و چی داره و از ما چی می خواد و ایمان هم داشتیم؛ جون دادیم اما ناموسمون رو ، خاکمون رو، اعتقاداتمون رو ندادیم . ما همون ملتیم اما جنگ نرم، لذت است، خوشی است ، تفریح است و ما بازیچه‌ی دست کسایی شدیم که هشت سال مقاومت ما رو دیدن.
جنگ نرمِ استفاده از وایبر و دیدی؟ و اسکایپ و واتس آپ و دیدی؟ و فیسبوک و وی چت و حتی هایک هم هست! وقتی من دانش آموز 13 ساله با جنس مخالف مثلا چند ساله تو وایبر ساخت اسرائیل چت می کنم... این یه جورچینه شما سر همش کنید ببینید جنگ نرم هست یا نه! بعضیا می گن ای بابا ما که اصن با جنس مخالف چت نمی کنیم ، خیلی خوب باشه اما از یه بازیچه ی ساخت دشمن که استفاده می کنید! به حسین قسم اونا برای تفریح و خوشگذرونی ما ، فیلم و عکس و اپلیکیشن و کارتون و عروسک و هزار چیز دیگه درست نمی‌کنن!
جنگ نرم یه پروسه‌ی طولانی مدته و یه صبر زیاد می خواد که همه‌ی دشمنای این مرزوبوم اونو دارن و ما هم نادانسته داریم آروم آروم روی شعله ای که لحظه به لحظه داره قوت می گیره و آبو داغتر می کنه، جوش میایم و باید غزل خداحافظی رو بخونیم.
آب داره داغ میشه! حس کردین؟داریم حال می کنیم حس کردین؟داریم با ابزار جنگ نرم کیف می‌کنیم حس کردین؟لذت خوبیه! اما ما مگه قورباغه‌ایم؟ ما اشرف مخلوقاتیم. از شما می‌پرسم آدمی که تبریک خالقش رو به خاطر خلقتش به یدک می کشه گرم شدن آب رو نمی فهمه؟ چرا می فهمه اما نمی‌دونیم چرا داریم خودمونو به دست خودمون به هلاکت می رسونیم؟ کوتاه کنم. سرتون درد گرفت. ببخشید! ما بازیچه و عروسک خیمه شب بازی غرب و اروپا و هزار دشمن دیگه نیستیم ما میرثدار آدمایی مثل کوروش کبیر و سلمان فارسی ایم که زبانزد دنیااند و حالا با یه ترفند ساده شکست می خوریم مملکت ما اسم قهرمانایی مثل رستم، آریوبرزن، همت، باکری، باقری، خرازی، صیاد شیرازی، زین الدین و خیلی‌های دیگه که اسماشون زینت دهنده ی کوچه‌ها و خیابونای ماست رو یدک می کشه. ملت ما سید علی حسینی خامنه‌ای (مد ظله العالی) رو به عنوان رهبر خودش به همراه داره. با این تفاسیر با زهم پریدن از روی مانع جنگ نرم سخته؟
رد شدن از تنگه ی جنگ نرم به دست و تصمیم خودمون وابسته است.
هممون بیایم شبکه های دشمنامون رو کنار بذاریم و از شبکه های ایرانی استفاده کنیم. حالا چه شبکه‌های اجتماعی، چه شبکه های اینترنتی یا شبکه‌های ماهواره‌ای! قبول دارم که شبکه‌های ایرانی کمی تا قسمتی سطح پایین‌تری دارن اما آبگرمکن نیستن. اگر چند وقت ازشون استفاده کنیم خوبن و میشه ازشون استفاده کرد البته اگه نمی‌خوایم که آروم آروم آب داغتر بشه!
«همه دست به دست هم دهیم به مهر جنگ نرم را ویران کنیم آسان»